Аляксандар Івулін працягвае свой відэапраект «Честнок». На гэты раз ён сустрэўся з земляком-аршанцам Сяргеем Далідовічам. Беларус з найбольшай колькасцю ўдзелаў у Алімпіядах — 7-мю, зараз жыве ў польскім Закапанэ, дзе працуе ў спартовай школе. Вярнуцца ў Беларусь ён не можа праз пагрозу палітычна матываванага пераследу, а ўлады робяць выгляд, што яго не існуе, хаця раней спрабавалі карыстацца ягонай славай і ягонымі дасягненьнямі.
Сяргей Далідовіч, сярод іншага, расказаў у выпуску, як адзін з чыноўнікаў ставіў ягоную паездку на Алімпіяду ў свае заслугі, абмінаючы той факт, што Далідовіч цалкам згодна са спартовым прынцыпам адабраўся на Гульні, перамог у дзвюх гонках з чатырох.
Таксама Далідовіч расказаў пра тое, што рознасць у поглядах паміж ім і польскімі падапечнымі ўсё ж адчуваецца, хоць ён не першы год жыве ў Польшчы. Акрамя таго, вялікі спартовец выказаў сваё меркаванне адносна «нейтральнасці» спартоўцаў і справядлівасці ўжывання такога прынцыпу наогул. Параўнаў гэта з расейскімі атлетамі, якія, не хаваючыся, прапагандавалі вайну. Успомніў і паралімпійца з Воршы Аляксея Талая, які цалкам захрас у вайне.
Паводле прызнання Далідовіча, раней колер беларускага сцяга быў для яго не такім істотным, як цяпер. Цяпер ён усведамляе важнасць выкарыстання беларускай мовы і бел-чырвона-белага сцяга ў беларускім грамадстве.
Два аршанцы не маглі не пагаварыць і асобна пра Воршу. Успомнілі легендарнага чэмпіёна Ігара Жалязоўскага, які пакінуў гэты свет не так даўно. Ягоныя трэнаванні. Таксама Далідовіч паказаў свае. Узгадаў знакаміты лыжнік і сваіх суседзяў па Воршы і тое, да якіх гісторый прыводзілі гульні некаторых малых аршанцаў са знойдзенымі ў лесе зброяй і набоямі.
Размова атрымалася даволі змястоўнай. Адным з ключавых пытанняў у ёй было «Чаму ў Беларусі не так?» Агульная выснова лагічная — бо грамадства ў Польшчы палітызаванае ў лепшы бок, заангажаванае ў палітыку і не спрабуе ўнікнуць праблемных пытанняў, вырашае іх, паважае выбар іншых. У Беларусі гэтага няма, бо людзі, і ў прыватнасці спартоўцы, часта апраўдваюць свой няўдзел і маўчанне тым, што «спорт па-за палітыкай», што, відавочна, не так.
