У кастрычніку мінулага года дзяўчына ў складзе місіі па падтрыманні міру і бяспекі ў складзе Часовых сіл ААН адправілася далёка за межы радзімы, у Ліван, дзе нашу краіну прадстаўляюць пяць чалавек, а ўсяго служыць каля 15000 чалавек з трыццаці пяці краін свету.

Вядома, такой камандзіроўцы папярэднічала сур'ёзная падрыхтоўка.

- Было навучанне на міратворчых курсах у Ваеннай акадэміі Рэспублікі Беларусь, - распавядае Вера. - Мы ўдасканальвалі веды ангельскай мовы, здавалі кіраванне аўтамабіля, працавалі з картамі, вывучалі міжнароднае гуманітарнае права. Былі і заняткі па медыцынскай падрыхтоўцы.

Беларуская каманда нясе службу ў інтэрнацыянальным шпіталі, дзе медыцынская дапамога аказваецца як вайскоўцам, так і мясцоваму насельніцтву, уключаючы бежанцаў з Сірыі. Медыкі не толькі праводзяць прыём хворых, але і пры неабходнасці аперуюць.

Як прызнаецца Вера, даволі складана штодня мець зносіны з вялікай колькасцю людзей на англійскай мове. Бо ў дадзенай сітуацыі патрэбна не проста гутарковая англійская, трэба веданне і разуменне медыцынскай тэрміналогіі. Ды і марудзіць нельга, медыцынская дапамога павінна аказвацца тут жа. Вядома, англійскую мову даводзіцца практыкаваць і ўдасканальваць штодня.

23 лютага гэтага года наша зямлячка за добрасумленную працу і аказанне высокакваліфікаванай дапамогі ў сферы медыцыны была ўзнагароджана медалём ААН "На службе міру".

- Што мяне здзіўляе ў Ліване, так гэта відавочнасць межаў багацця і галечы, тут суседнічаюць асабнякі з маленькімі паўразбуранымі хацінамі, у якіх жывуць шматдзетныя сем'і. Апынуўшыся ў Ліване, я паглядзела на свет іншымі вачыма. Можна сказаць, што тут для мяне адбылося пераасэнсаванне каштоўнасцяў, - дзеліцца ўражаннямі Вера.

Поўную версію інтэрв'ю можна прачытаць на сайце газеты "Наша Талачыншчына"