У чарговай частцы ўспамінаў Аўраама Эпштэйна пра Воршу ён гаворыць пра вядомых усім аршанцам пачатку ХХ стагоддзя асобаў.
Былі ў Воршы свае асобыя людзі, якіх я каротка ўспомню:
1. Іван Ката. Гэта быў хрысціянін, сярэдняга росту, гадоў 45-50. Сядзеў ён на мосце цераз Дняпро і лавіў рыбу. Хлопцы здзекаваліся з яго, казалі, што рыбіны разваляцца, калі ён выцягне іх з вады. Пасля гэтага ён падымаўся, бег за хлопцамі і ляпаў іх па плячах. Потым вяртаўся на мост і працягваў лавіць рыбу.
2. Кушке Шатуле быў здаровым і вельмі моцным жыдом, які працаваў развозчыкам камянёў. Калі трэба было разгружацца, ён толькі штурхаў плячом нагружаную брычку, і груз каціўся. Калі яго дражнілі, ён не супраць быў моцна пабіць вінаватага.
3. Каліс Страт (а можа Калістрат, і ў часопісе памылка — меркаванне Orsha.eu) быў хрысціянінам, які іграў на скрыпцы на хрысціянскіх вяселлях. Яго лічылі чалавекам крыху няўважлівым.
4. Бэбэ быў бедным, самотных і прадастаўленым самому сабе чалавекам, апранутым у лахманы. У асноўным яго лічылі валацугам або дзіваком. Ніхто не ведаў, ці быў ён юдэем ці хрысціянінам.
Вуліцы ў Воршы былі засыпаны дробным каменнем (ідыш: «брокірт»). У меншых гарадах, Горках і Дуброўне, пад Воршай вуліцы не засыпалі камянямі. У Горках былі вялікія школы, сярод іншых тэхнікум (або «тэхнічны ўніверсітэт») і прадпрымальніцкая школа.
