13 Ліпеня Дзмітрый Ягораў, ураджэнец г. Оршы пераплыў праліў Гібралтар, які падзяляе Еўропу і Афрыку. Пры гэтым хуткасць, з якой Дзмітрый здзейсніў заплыў, вызначыла яго на 10 месца за ўсю гісторыю пераадолення праліва, нягледзячы на тое, што з-за плыні шлях павялічыўся амаль на 2 км, 16,3 км замест 14,4 км.
26-гадовы Дзмітрый нарадзіўся ў Оршы. Ён вучыўся на факультэце фізічнай культуры і спорту Віцебскага дзяржаўнага універсітэта, затым атрымаў эканамічную адукацыю ў Віцебскім дзяржаўным тэхналагічным універсітэце.
Да Гібральтару ў 2013 Дзмітрыю скарыўся Басфор, шырынёй у 6,5 км, у рамках 25-га міжкантынентальнага плавальнага марафону Bosphorus Cross-Continental, а яго вучаніца паставіла рэкорд сярод жанчын.
Па словах аршанца, самым складаным у падрыхтоўцы да заплыву апынуліся працяглыя заплывы на 8 км і больш у басейне ў плыні шасці месяцаў, дзе прастора абмежавана памерамі самога басейна.
Перасякаў праліў Дзмітрый разам з расійскім плывуном з Екацярынбурга Сяргеем Алчабаевым. Тэмпература вады была ўсяго 15 градусаў, таму каб не змерзнуць спартсменам прыйшлося нашмараваць цела барсучыная тлушчам і вазелінам. Надвор'е не асабліва цешыла цяплом, таму час трэніровак на хвалях з 4-х дзён прыйшлося скараціць да аднаго, так як самы спрыяльны дзень для заплыву быў менавіта 13 ліпеня.
Дзмітрыя і Сяргея падчас заплыву суправаджалі 2 лодкі, адна задавала кірунак, другая забяспечвала харчаваннем і дадатковай інфармацыяй. У гэтай лодцы знаходзілася жонка і па сумяшчальніцтве трэнер аршанца Наталля.
- Я ўвесь час працаваў на мяжы - кажа Зміцер. - Запланаваны праз кожныя 45 хвілін перакусу хацелася раней: бо падмацавання хапала ўсяго на 35 хвілін, а потым 10 хвілін даводзілася цярпець і думаць пра ежу. Часам нам казалі, што неабходна паскорыцца, паколькі набліжаўся карабель або для таго каб хутчэй перасекчы халоднае працягу. Ці каб адарвацца ад касаток. Я даведаўся пра касатка пазней, паколькі арганізатары замаўчалі аб гэтым факце, каб мы загадзя не панікаваць. Яны толькі кантралявалі сітуацыю, каб касаткі не рушылі ў наш бок. На сайце арганізатараў заплываў пра напады жывёл нічога не сказана. Я бачыў толькі яркія фота са шчасліўчыкамі, вакол якіх кружылі дэльфіны.
- Пад канец рукі былі ўжо настолькі ацяжэлі, што пасля піт-ступня я ледзь мог працягваць працаваць у тым жа тэмпе. За час заплыву з шалёнай хуткасцю паспеў ўзгадаць ўсіх знаёмых і сваякоў, дзеля якіх я мог бы гэта зрабіць, што надавала, хоць і трохі, сіл для далейшага працягу руху наперад і толькі наперад.
І вось нарэшце даплылі да берага, дотык і свісток, які спыніў секундамер. З цяжкасцю ўдалося на карачках падняцца на бераг, ўстаць, выпрастацца і з радасцю ўскінуць рукі. У галаве круцілася думка: «Я зрабіў гэта!»
Праз усяго паўтары тыдні Ягораў пераплыў ад Пецярбурга да Кронштадта 25 кіламетраў, а ў будучыні хоча праплыць 45 кіламетраў вакол Манхэтэна.
Фота з сайта Наша Ніва
