Балада а перамозе

***

Хмара чорная з Маскові

Руша саранчой на Оршу,

Топячы наш край у крові,

Гарады ўшчэнт зруйнуўшы.

***

Што вы высунулі джала,

Ці Маскоўшчыны вам мала?

***

Разгарнуліся на вёрсты,

Сталі ў полі над Крапіўнай;

Вынішчыць прыйшлі пагосты,

Завалодаць слаўнай Вільняй.

***

Межы Княства спусташылі,

Люд бязвінны падушылі.

***

Ды насустрач лютым гадам

Князь Астрожскі вывеў раці,

Даць адпор ашчэрным катам

Бараніць зямельку-маці.

***

Ворагаў ты біў не раз,

Выратуй і ў гэты час.

***

Войскі вывеў ты да рэчкі,

Да якой прыйшоў маскаль,

Вырашыць у боі спрэчкі,

Забрытаць вар’яцку шваль.

***

Мосткі праз раку правёў,

Палкі́ ноччу перавёў.

***

Досвіткам шыхты састроіў,

Грымнулі адразу бубны.

Кліч ваярскі дух настроіў,

Затрубілі разам сурмы.

***

Кінулася Масква ў бой,

Але Бог стаяў з Літвой.

***

Перад войскам на дрыкганце

Князь ў бехцеры гарцаваў.

Бы ваяр з сівых паданняў,

Між харугваў кіраваў.

***

Так да поўдня войскі білісь,

Рукі воінаў стамілісь.

***

Ды нарэшце над сабою

Князь, наш гетман найвышэйшы,

Булаву ўзмятнуў да бою,

Конніцу павёў, ляцеўшы.

***

Пачалася люта сеча,

Зазвінелі сталлю мечы.

***

Зноў наперадзе Астрожскі –

Вершнікаў на помсту кліча.

Раптам знікнуў націск жорсткі,

Гетман з войскам назад стрыча.

***

Маскалі ўздагон памкнулісь,

Толькі гэтым падманулісь.

***

З хуткасцю да лесу гналі,

Раптам князь узнёс булаву,

Буздыганы свае ўзнялі

Ўсе палкоўнікі за славу;

***

Размінулісь у бакі

Княству верныя палкі.

***

А захопнікі зірулі

Ў пашчы чорныя гарматаў;

Стрэлы трапныя грымнулі,

Косячы нахабных гадаў.

***

Чужакі пусцілісь бегчы –

З войскам гетман паскок секчы.

***

Бойню тоькі ноч спыніла,

Ды густы гушчар лясоў;

Пушча, й та зладзюг губіла,

Ды дрыгва брала ў смакоў.

***

І Крапіўна з Дняпром грозным

Іх тапіла ў гневе злосным.

***

На кані, праз Востру Браму,

Гетман з войскамі вяртаўся,

Вызваліўшы край і храмы,

Ён народам праслаўляўся.

***

Ворагаў ушчэнт разбілі,

Родны кут абаранілі.