8 верасьня 1514

***

Ля старадаўняга горада Воршы,

На невялікай рачулцы Крапіўне –

Вызнычыць: хто лепшы, хто горшы,

Вырышылі маскавіты й ліцьвіны.

***

Прычына той спрэчкі вядома:

Замах маскавітаў на землі Літвы.

Але забыта: калі прагнеш чужога -

Можаш пазбавіцца сваёй галавы.

***

У верасьні восьмага дня,

Тысяча пяцьсот чатырнаццатага года.

Узброеннае войска князя Васіля,

Чакала ваяроў Жыгімонта Старога.

***

Чакала нахабна і ўпэўнена-сьмела,

Пераважаючы па колькасьць у тры разы.

І ў першую атаку войска ляцела,

Забыўшыся, што на чужой зямлі.

***

“Няхай доблесьць і мужнасьць вашы

Будуць вартыя слаўных бацькоў!...”-

Гетман Астрожскі булаву ўзьняўшы,

Зьвярнуўся да сваіх ваяроў.

***

Пачалася няроўная бітва,

Пачалася з Маскоўскіх атак.

Але мужна трымалася Літва,

Адбіваючы напады ваяк.

***

І раптам, ворагу нечакана,

Літоўскія ўдарылі гарматы.

Коньнікі, за Радзіму, адданна,

Перайшлі з абароны ў напады.

***

Адчуваючы націск няспынны,

І наперад ўпэўненыя крокі.

Ворагі паказаўшы свае сьпіны,

Унезабаве падаліся на ўцёкі.

***

Літоўская коньніцца – лепшая ў пагоні -

Колькі вёрст гнала ворага на Ўсход.

Гетман сціськаючы булаву ў далоні,

З берагу назіраў пераможны зыход.

***

Слава Канстанціну Астрожскаму!

Слава пераможцам-выярам!

Слава Вялікаму Княству Літоўскаму!

Слава яго верным сынам!

***

28 лютага 2008 г.