Аліна Талай стала першай чэмпіёнкай, за поспехі якой аршанская спартыўная школа, якая адкрыла Аліне дарогу ў вялікі спорт, атрымала грант у 300 мільёнаў рублёў. Яе першага настаўніка Аляксандра Гуціна і цяперашніх юных выхаванцаў, якія ў Менску ўдзельнічалі ў акцыі, якая прайшла ў суботу, без сумневу ўзрадавала падобная ўвага.
Аліна дала інтэрв'ю газеце "Спортивная панорама".
- Шыкоўны праект, па сабе ведаю, наколькі ён важны для дзяцей, якія жывуць у рэгіёнах. Успамінаю свае дзіцячыя ўражанні, разумею, як дорага прызнанне і нават простая прапанова прыехаць у Менск і паглядзець яго славутасці. Некаторыя з сённяшніх школьнікаў здольныя стаць чэмпіёнамі, як зрабіла гэта я. У мяне з'явілася нагода сустрэцца з землякамі, бо, прыязджаючы ў Оршу, я нячаста бачу трэнераў і іх вучняў. З-за шчыльнага трэніровачнага графіка паспяваю хіба наведаць бацькоў.
- Беларускія спартсмены далі ход яшчэ аднаму праекту - будаўніцтву дзіцячага хоспіса пад Менскам.
- Я знаходзілася на зборы ў Аўстрыі і, калі пачалася акцыя, прыляцела на адзін дзень у Менск. У школе разам з бацькамі мы правялі дзіцячую эстафету і прымеркавалі яе да праграмы дапамогі ва ўзвядзенні хоспіса. Да новага года трэба было завяршыць яго будаўніцтва, паколькі аб'ект прыйшлося б кансерваваць. У такім выпадку дадаліся б лішнія выдаткі, трэба было б плаціць пеню, штрафы. У акцыі ўдзельнічалі многія: баскетбалісты клуба "Цмокi-Мiнск", футбалісты БАТЭ, а Дар'я Домрачава выставіла на аўкцыён свае лыжы. Грошы пакуль не сабраныя, цяпер яшчэ дзейнічае кароткі нумар Вэлкома - 2015, на які можна адправіць паведамленне і ахвяраваць 10 тысяч рублёў. Думаю, што разам зможам давяршыць добрую справу.
- Вернемся яшчэ да аднаго гучнай падзеі - абрання вас у камітэт спартсменаў Міжнароднай асацыяцыі лёгкаатлетычных федэрацый. Яно апынулася прыемным сюрпрызам?
- У пэўнай меры так. У сакавіку наша федэрацыя прапанавала ўключыць мяне ў заяўку на ўдзел у дадзенай намінацыі, калі можна так сказаць. Я пагадзілася, бо гэта прэстыжна, але ў большай меры хацелася пасупернічаць за месца ў камітэце з вялікімі людзьмі са спартыўнага свету. Галасаванне ішло падчас чэмпіянату свету ў Пекіне, у ім удзельнічалі спартсмены і трэнеры нацыянальных каманд. Літаральна паўтары тыдні таму мне патэлефанавалі з офіса міжнароднай федэрацыі ў Манака і паведамілі, што я ўвайшла ў склад камісіі спартсменаў. У мяне быў лёгкі шок!
- Ці можаце сказаць, хто з знакамітых лёгкаатлетаў не атрымаў месцы ў вашым складзе?
- Не ведаю, я не ставіла перад сабой такую мэту. Нас пакуль не збіралі разам, таму пра сваіх будучых функцыях толькі здагадваюся. Як, зрэшты, і пра тое, хто ўвайшоў у спіс.
- Як будуецца каляндар бліжэйшага спаборніцкага сезону? У ім, як звычайна, намечана шмат стартаў?
- Нічым асаблівым ён не стане адрознівацца. Узімку намечаны чэмпіянат свету ў Портлендзе. Вельмі выдатна, што ён пачнецца на два тыдні пазней, чым звычайна. Выйдзе больш часу для падрыхтоўкі. Чэмпіянат свету сярод ваеннаслужачых, які прайшоў у кастрычніку, трохі выбіў з індывідуальнага графіка, а ў агульным ніякіх зменаў. Для бар'ерыстаў і спрынтараў вельмі важны спаборніцкі этап падрыхтоўкі напярэдадні важнага старту. Адна справа бегаць на трэніроўцы з калегамі па групе і зусім іншае - прыязджаць на спаборніцтвы, адчуваць дарожку і параўноўваць ступень гатоўнасці з вядучымі канкурэнтамі, аналізаваць ўласны стан, асабліва пасля 10 - 15 стартаў.
- У якім турніры будзе адкрыты ўласны спаборніцкі сезон?
- Як звычайна, у лютым выступлю ў Дзюсельдорфе, потым, напэўна, у Карлсруэ, у манежы, дзе мне вельмі даўно хацелася прабегчы. Бо там Сюзана Каллур ўстанавіла сусветны рэкорд. Ёсць даўнія мары выступіць на гэтай самай дарожцы. Лічу падобны старт важным для сябе. Далей - паглядзім. Вядома, працягну выступ у спаборніцтвах, не так часта, аднак тры-чатыры турніры да чэмпіянату свету для сябе намеціла.
- Цяпер трэніроўкі большай часткай праходзяць у Аўстрыі?
- Там жыве мой трэнер, і хоць умовы лічу цалкам нармальнымі, але яны не такія, як тут. У чым адрозненне? У Аўстрыі за ўсё даводзіцца плаціць, скажам, за тэст крыві, за масаж і іншае, прычым усё варта нятанна. Ідэальнай лічыла б сітуацыю, пры якой часцей знаходзілася б дома, каб трэнер быў побач, каб усё пад рукой, але за адсутнасцю гэтага прыходзіцца трэніравацца ў Аўстрыі.
- Якія планы на бліжэйшы сезон, зімовы і летні?
- Планы перад сабой ніколі не стаўлю, таму што, лічу, планаванне ў спорце выніку - вельмі слізкае справа. Ніколі не ведаеш, што будзе з тваім арганізмам, што адбудзецца на спаборніцтвах, тым больш складана казаць аб нашым непрадказальным відзе - бар'ерах. Але як заўсёды буду змагацца за самыя высокія месцы, а як там складзецца, час пакажа.
- Залатая медаль чэмпіёнкі Еўропы пасля дыскваліфікацыі турчанкі Нэвін Яніт ужо здабыла новую гаспадыню?
- Думаю, што гэтую падзею прымяркуюць да мерапрыемстваў беларускай федэрацыі, прысвечаным вынікам года. Аўстрыйка, якая была на "Еўропе" чацвёртай, але пасля дыскваліфікацыі Яніт стала трэцяй, ужо атрымала "бронзу". Нашы медалі ўжо ў Беларусі, таму мне і Каці Паплаўскай, якая паднялася на другое месца, неўзабаве павінны іх уручыць.
