Тускулена і Кабылякі маюць падобную гісторыю — гэта прыгарадыныя ўрочышчы дзе камуністы вялі расстрэлы мясцовых жыхароў. Толькі ў Літве расстрэлы пачаліся пасля 1939 года, а ў нас раней, бо Літва толькі ў 1939 годзе стала часткай СССР, што лічыцца акупацыяй. Яшчэ адно аднозренне, што ў Тускулена зараз дзейнічае мемарыялны комплекс з даследчым музеем, а Кабыляцкая гара ўладам мала цікавая.

25 сакавіка ў Вільні адкрылася выстава «Кабыляцкая гара. Месца памяці і смутку». Дата адкрыцця была падабраная не іджальна — у гэты дзень у сталіцы Літвы больш гаварылі пра Дзень Волі і падзеі 1918 года, а не пра загінулых пры Сталіне. Так атрымалася і на адкрыцці выставы. З літоўскага боку дырэктарка комплексу Тускулена распавяла пра падабенства Сталінскіх рэпрэсіяў у Беларусі і Літве, а першы выступаючы з беларускага боку — акадэмічны дырэктар варшаўскага «Беларускага інстытута пулічнай гісторыі» Аляксей Ластоўскі ў сваім выступе тлумачыў літоўцам значнасць Дня Волі. Прадстаўніца пераходнага кабінета Вольга Гарбункова правяла паралель паміж сталінскімі часамі і сёняшнімі рэпрэсіямі ў краіне і прысвяціла свой выступ сёняшнім палітвязням.

Паміж некаторымі выступамі адбыліся музычныя паўзы. Пад гітару песні 30-гады 20-га стагоддзя выконваў малады беларускі музыка Георгій Брыдзько. Пасля афіцыйнай часткі, удзельнікі мерапрыемства ўсклалі кветкі ў мясцовай капліцы-калумбарыі дзе захоўваюцца знойдзеныя парэшткі растраляных, а напырканцы адбылася экскурсія па выставе. Фотарэпартаж з выставы мы апублікуем пазней.