23 кастрычніка 1924 году нарадзіўся беларускі мовазнаўца, доктар філалогіі, прафесар, аўтар больш як 500 навуковых і навучальных працаў (у тым ліку 40 кніг) Іван Лепешаў. Асноўнай тэматыкай ягоных навуковых даследаванняў была фразеалогія, мова мастацкай літаратуры і культура маўлення.
Нарадзіўся Іван Лепешаў у вёсцы Іскозы Дубровенскага раёну. Удзельнічаў у ІІ усясветнай вайне (Вялікай Айчыннай, як яе называла савецкая прапаганда), быў двойчы паранены і ўзнагароджаны за адвагу.
Пасля вайны Іван Лепешаў скончыў Аршанскі настаўніцкі інстытут і працаваў настаўнікам. У 1949 годзе быў рэпрэсаваны і адпраўлены ў лагер ГУЛАГ, дзе працаваў рознарабочым да 1955 году. Стаў яшчэ адной ахвяраў сталінізму. У 1963 годзе быў рэабілітаваны.
Пасля рэабілітацыі Лепешаў вярнуўся да працы ў школе і выкладання. У 1971 годзе стаў выкладчыкам, а потым дацэнтам і прафесарам у Гарадзенскім універсітэце. Яго галоўная праца — «Слоўнік фразеалагізмаў» — пацярпела ад цэнзуры, але засталася адной з найважнейшых прац у беларускай лінгвістыцы.
Нягледзячы на рэпрэсіі, Лепешаў прысвяціў сваё жыццё вывучэнню і развіццю беларускай мовы.
Памёр у 2014 годзе.
