На гэты раз работнікі звярнуліся з лістом у газету "Наша Ніва". Яны не здаюцца і працягваюць барацьбу за свае правы.
У лісце напісана: «На аршанскім УП «Элект» ГА БелТІЗ усё ж такі паднялі нормы больш чым на 50%, а аплата за выкананую норму засталася 33 000 рублёў, з прэміяльнымі 48 000. Г.зн. нават калі рабіць норму кожны дзень, што цяпер стала немагчыма, у выніку атрымаецца 960 000 — 1 054 000 у месяц».
На прадпрыемства прыехаў старшыня ГА БелТІЗ Алег Аляксандравіч Шэпель. Па словах працоўных, Алег Аляксандравіч сказаў, што такая эканамічная сітуацыя, і што некалькі прадпрыемстваў БелТІЗ наагул стаяць, і «добра, што вы хоць неяк працуеце».
Працоўныя сцвярджаюць, што ўсе выдаткі на ўладкаванне і заробкі бярэ на сябе дзяржава.
«Яны бяруць чалавека на працу па праграме адаптацыі інвалідаў да працы на 1 год. Ствараюць працоўнае месца, дзяржава адначасова кампенсуе выдаткі на стварэнне працоўнага месца для інваліда. Гэта дзесьці каля 40 000 000. Але гэта толькі на паперы, бо працоўныя месцы даўно створаныя і ствараць іх ужо ня трэба. Акрамя таго, дзяржава на працягу года кампенсуе наймальніку выдаткі на зарплату для інваліда, г.зн. фактычна наймальнік, тут гэта ПУП «Элект», наогул у плюсе. Інвалід працуе на «Элект», а зарплату яму плаціць дзяржава. Праз год яго звальняюць і бяруць іншага чалавека па праграме адаптацыі».
Ці сапраўды дзяржава кампенсуе працу інваліда на прадпрыемствах? Юрыдычны аспект уладкавання інвалідаў "НН" пракаментавалі ў арганізацыйным аддзеле БелТІЗу.
«У абодвух выпадках усё неадназначна. Стварэннем і адаптаваннем працоўнага месца інваліда займаецца само прадпрыемства. БелТІЗ не можа даваць грошы на працоўныя месцы, а толькі на развіццё вытворчасці. Гэта можа быць закупка абсталявання, напрыклад. Заробкі ж у любым выпадку выплачвае толькі прадпрыемства».
Больш падрабязна пра сітуацыю на аршанскім заводзе распавёў сам Алег Аляксандравіч Шэпель.
«Я чытаў папярэдні матэрыял. Інваліды зараз напісалі ў пракуратуру, у Адміністрацыю прэзідэнта… Але я скажу адкрыта: гэта — сабатаж. Цяпер, праўда, усё супакоілася. Справа ў тым, што новыя нормы ужо раней выконвалі на цэнтральным прадпрыемстве і іншых філіялах. У аршанскім філіяле адбылася памылка. У Оршы была норма 540 штук, а ў Віцебску 650. На абодвух прадпрыемствах працуюць інваліды. Я сам інвалід па зроку і раней працаваў зборшчыкам, як яны. Я, калі прыйшоў на сход, сказаў – я десяць дзён вучуся гэтую аперацыю рабіць, і якую норму я зраблю, такую і ўсталюем. Яны не згодныя. Тады я прапанаваў іншыя вырабы аддаць іншым філіялам, каб ім было прасцей. Таксама не пагадзіліся. Яны ці не ведаюць, ці не разумеюць, што заробак ў іх ніколі не будзе высокім, таму што яны прыраўноўваюцца да зборшчыкаў першага і другога разраду па заканадаўстве, а значыць гэтая праца не будзе рэнтабельнай, а заробкі будуць даганяць да мінімальнай. Прасцей кажучы, калі мы падымем заробкі, філіял стане нерэнтабельным.
Там проста ёсць два чалавекі, якія разаграваюць абстаноўку. Адзін, які ўсіх бударажыць, а другая жанчына юрыст. А ведаеце, невідушчыя людзі, запалку кінь у агонь – і запальваецца. Я сабраў увесь калектыў, з’ездзіў у выканкам. Я ім растлумачыў – сітуацыя сапраўды складаная. Асноўны экспарт – Расія і Украіна. Цяпер рынак настолькі прасеў, што прадаць вельмі цяжка».
БелТІЗ прызнае той факт, што сёння на заводах, дзе працуюць інваліды, цяжка канкураваць, бо звычайныя прадпрыемствы аўтаматызавалі сістэму, там практычна няма людзей і вырабляецца больш. Нават льготныя падаткі не дапамагаюць прадпрыемству канкураваць на роўных умовах.
У канцы лютага наш сайт паведаміў пра мізэрныя заробкі ў калектыве ПУП "Элект" і звязаную з гэтым забастоўку работнікаў. А ўжо неўзабаве пасля забастоўкі кіраўніцтва прадпрыемства выдала працоўным дзіўныя апавяшчэнні. Дзе інваліду па зроку знайсці іншую працу, каб павысіць заробак? Начальнікі спасылаюцца на нарматыўныя акты, на ўсталяваныя нормы, але не кажуць, якім чынам у сучаснай Беларусі можна пражыць на заробак 900 тыс. - 1 200 000 тысяч рублёў на месяц.
