Беларуска Аліна Талай была адной з прэтэндэнтак на медалі на Алімпійскіх гульнях у Рыа-дэ-Жанэйра. На вялікі жаль, у паўфінале аршанка зачапіла перадапошні бар’ер і фінішавала толькі 8-й. Фінал застаўся без Аліны. Талай настолькі перажывала сваю няўдачу, прамінула змяшаную зону, але потым усё ж сустрэлася з журналістамі і пракаментавала свой выступ.
У паўфінале мяне паставілі ў "забег смерці". Тры медалісткі з "Еўропы", чэмпіёнка свету... Трэба было бегчы, як быццам у фінале, каб потым дабрацца па часе. Я рызыкавала ўсім. І да сёмага бар'ера, у які ўляцела маховой нагой, ішла на другой пазіцыі... У прынцыпе каментары залішнія. Зразумела, хацелася большага - і мне, і заўзятарам, і краіне. Але... Такое здараецца. На гэтым мой сезон, думаю, скончаны. Пагляджу, ці завершыцца на такой мінорнай ноце кар'ера. Цяпер трэба вырашыць, працягну трэніравацца ці не. Магчыма, вазьму паўзу на паўгода і буду прыходзіць у сябе.
Гэта значыць рэальна думаеш завязваць?
Праз нейкі час прыму рашэнне. Але адпачынак дакладна неабходны.
Якой была першая думка, калі зачапіла бар'ер?
Гэта нелітаратурнае слова.
Можаш растлумачыць памылку з тэхнічнага пункту гледжання?
Махавай нагой уляцела ў бар'ер. Не тое, каб зачапіла - магла далей падхапіць сябе. Але стукнулася нармалёва, хуткасць згасла - і ўсё. А гэта не першынство рэспублікі, дзе ўсё роўна застаецца шанец перамагчы. Такія эпізоды - канец. У мяне нават не атрымалася бегчы далей.
Гэта самы складаны забег у тваёй кар'еры?
Напэўна, так. Усё-ткі і груз адказнасці вельмі ціснуў. У іншых забегах многія спартоўкі таксама чапляліся, псіхалагічна не вытрымлівалі. Аднак я хацела прабіцца ў фінал і адчувала, што магу змагацца за медалі. Сезон паказваў, што выбягаю з шасцідзесяці сотых. Думаю, і так відаць: за апошнія два гады нармальна дадала. Вельмі хацелася паказаць нешта на Алімпіядзе ... Жудасна крыўдна другі раз запар спыняцца ў кроку ад вырашальнага забегу.
А на які час разлічвала?
Каля пяцідзесяці сотых. У горшым выпадку - каля пяцідзесяці пяці. Нажаль. Хачу папрасіць прабачэння перад усёй краінай. Будзем заўзець за іншых.
Можаш параўнаць атмасферу Гульняў у Лондане і Рыа?
Вельмі вялікая розніца. У Лондане было лепш. Тут вельмі засмучае колькасць гледачоў на трыбунах. У маёй кар'еры гэта першыя спаборніцтвы такога буйнога маштабу, дзе трыбуны не запоўнены нават на палову. А выходзіць на амаль пустой стадыён непрыемна любому атлету. За апошнія дні ўстаноўлена шмат сусветных і алімпійскіх рэкордаў, аднак мала хто гэта бачыць.
Калі ўсё ж такі возьмеш перапынак, чым зоймешся?
За апошнія восем гадоў не было ніводнага сезона, дзе не выступала б зімой ці летам. Кожныя паўгода даводзілася выводзіць арганізм на пік формы. Таму проста хачу абстрагавацца ад спорту і з'ехаць куды-небудзь ... На моры, напрыклад. На Гоа. Буду "дауншыфтэрам".
