- Як вы вырашылі пайсці ў такі экзатычны від спорту - шорт-трэк? - Я і не ведала, што так атрымаецца. Мой айчым катаўся на каньках і вырашыў падсадзіць мяне на гэтую справу. Плюс да гэтага гуляла з хлапчукамі ў хакей у двары. А мама хацела, каб я займалася фігурным катаннем, але ў маёй роднай Оршы не было для гэтага лёду і адпаведнай школы. Затое ў нас быў адзін з самых буйных стадыёнаў у Беларусі па канькабежным спорце. Я і пайшла туды займацца. З часам гэты стадыён састарэў, і яго зачынілі. Так я перайшла ў шорт-трэк. Ездзіла кожны раз на трэніроўкі ў Віцебск. Я б напэўна пайшла ў фігурнае катанне, але абставіны склаліся па -іншаму.

- Стамляешся ад паездак? - Было цяжка. Ездзіла мінімум праз дзень. І школу прапускала. Але іншага выйсця не было.

- Раскажыце больш падрабязна пра закрыты аршанскі канькабежны стадыён. - Гэта была 400-метровая канькабежныя арэна. Там праходзілі чэмпіянаты рэспублікі. Своеасаблівы цэнтр канькабежнага спорту ў Беларусі. Крыўдна, што яго зачынілі. Усё з-за надвор'я. Гэта раней зімы былі ух! Заўсёды снегу па калена. А цяпер нават у студзені толкам не пазаймаешся.

- Што са стадыёнам цяпер? - Яго адрэстаўравалі, паклалі штучнае травяное пакрыццё. Зараз там праходзяць матчы па хакеі на траве. Ужо тры гады як. У нас нават ёсць добрая жаночая каманда па гэтам відзе спорту.

- Колькі каштуюць вашыя канькі? - У мінулым годзе атрымала новыя боты. Калі я за іх распісвалася, яны каштавалі 21 мільён беларускіх рублёў, а ёсць яшчэ лёзы - 5 мільёнаў. Кожны год мне экіпіроўку не выдаюць, таму я яе берагу. Ведаю, што дзяржава такія канькі больш не дасць.

- Што яшчэ неабходна для заняткаў шорт - трэкам? - Абавязкова павінен быць камбінезон са спецыяльнай тканіны, якую не разрэзаць.

- Для чаго гэта? - Пры падзеннях лёгка можна парэзацца канькамі. Вось для бяспекі і накладваецца пад камбінезон спецыяльная тканіну. Было шмат выпадкаў, калі спартоўцы пераразалі артэрыі і вены. Пасля гэтага Міжнародны саюз канькабежцаў ўвёў правіла, што павінны быць такія вось спецыяльныя касцюмы.

- Зарыентуйце па коштах. - Самая дарагая рэч - канькі. Шлем каштуе каля 100 еўра. Пальчаткі - 25. Колькі каштуе камбінезон, дакладна не скажу. Дзесьці ў межах 200-300 еўра.

- Вам жа ўсё гэта падае Міністэрства спорту? - Так-так. Канькі, боты, форму.

- У Беларусі хоць хто-небудзь ведае аб шорт -трэку? - На жаль, мала хто ў курсе аб нашым відзе спорту. Часта ў людзей шорт-трэк чамусьці асацыюецца з веласпортам. Няўжо калі ёсць слова "трэк", то адразу ўжо "вела"? Праўда, ёсць тыя, хто хоць бы чуў, што гэта такое. Дапусцім, у маім горадзе Орша ўжо адкрылі Лядовы палац, я атрымала ліцэнзію на Алімпіяду. Можа, хутка здарыцца бум шорт-трэку?

- Раскажыце аб становішчы спраў у шорт -трэку прама цяпер. - Наогул, галоўная кропка шорт-трэку краіны знаходзіцца ў Віцебску. Як толькі пабудавалі канькабежны стадыён у Менску, там таксама сталі выкладаць шорт - трэк. Праўда, усё яшчэ знаходзіцца на пачатковым этапе. А ў Оршы я пакуль адна. Спадзяюся, што з пабудовай "лядовага" у горадзе мы дадамо. Балазе маладое пакаленне зацікавілася шорт- трэкам. Ужо і бацькі сталі купляць неабходны рыштунак. Спадзяюся, так будзе і далей.

- І Орша стане сталіцай шорт-трэку? - Ага:). Мне б вельмі гэтага хацелася. Усё ж такі родны горад. Бо адабрацца на Алімпіяду, не маючы свайго лёду, вельмі цяжка.

- А дзе цяпер вы вядзеце падрыхтоўку да Алімпіяды? - Ды дзе заўгодна. Вось нядаўна вярнулася са збору ў Польшчы. Трэніруюся ў горадзе Беласток. Ужо другі год там займаюся. Там жа і зборная Польшчы працуе. Зараз паеду на чэмпіянат Еўропы ў Нямечыну. Потым зноў у Польшчу.

- Дзе трэніруюцца астатнія спартоўцы? - Мужчыны ў асноўным у Расіі.

- А чаго вам не хапае ў Беларусі? - Канкурэнцыі. Іншымі словамі - лаўкі запасных. Нам не хапае спарынг-партнёраў, да якіх можна цягнуцца і неяк развівацца. Плюс трэнеры, як бы гэта сказаць, каб не пакрыўдзіць...

- Кажыце, чаго ўжо тут. - Яны яшчэ старой савецкай загартоўкі. Але свет не стаіць на месцы, ён прагрэсуе. Ёсць новыя спецыяльныя праграмы. Але многія нашы трэнеры гэтага не бачаць ці не хочуць бачыць.

- У чым заключаецца прагрэс? - У методыцы трэніровак. Ну, ёсць у нас тры дыстанцыі - 500 метраў, 1000 і 1500. Вось мы іх і трэніравалі. Але гэта не зусім правільна. А можна ж калісьці зрабіць упор на кароткі спрынт, адпрацаваць элемент. Затым перайсці на марафон. У Расіі хітра паступілі. Запрасілі карэйца галоўным трэнерам і паднялі ўзровень спартсменаў так высока, што зараз расейцы - прэтэндэнты на медалі, хоць раней аб такім нават не марылі. Яшчэ прыйшоў француз Себасцьян Крос - яны з ім рыхтуюцца да Гульняў у Сочы. А з палякамі працуе канадзец Джон Манро. Ён закладвае суседзям добрую базу. У нас жа няма магчымасці прывезці знакамітага трэнера ў Беларусь. Вось мы і шукаем іншыя выхады для развіцця. Выбіраемся на зборы ў іншыя краіны.

- Вам жа іх аплочваюць? - Так. Міністэрства спорту, Віцебскі цэнтр алімпійскай падрыхтоўкі. Ну і зацікаўленыя спонсары з Оршы...

- Ого! Вось з гэтага месца можна падрабязней. - Ой, а можна не казаць?

- Чаму б не расказаць пра добрыя справы? - Гэта людзі з Оршы, якія маюць добры бізнэс у Менску. Яны дапамагаюць мне выязджаць на зборы або аплачваць выезды на спаборніцтвы. Гэта адбываецца не так ужо часта. Але калі цяжкая сітуацыя, гэтыя людзі дапамагаюць. Проста я не хачу называць прозвішчы. Звычайныя людзі, якія ледзь не са сваіх сродкаў нешта вылучаюць мне.

- Як вы атрымалі пуцёўку на Алімпіяду? - У гэтым сезоне ў нас прайшло чатыры этапы Кубка свету. Апошнія два былі адборачнымі на Гульні. На дыстанцыі 1500 метраў трэба было патрапіць у 36 лепшых, на 1000 і 500 - у 32. Я выканала гэтыя ўмовы. Але ад нашай краіны павінен быў ехаць хтосьці адзін. У мяне з партнёрам па зборнай Верай Антоненка набралася аднолькавая колькасць балаў. Далей федэрацыя ўжо вырашала, каго паслаць. Але паколькі я ў гэтым сезоне пабіла свой ​​рэкорд і лідзіравала на трох этапах Кубка свету, федэрацыя канькабежнага спорту вырашыла, што на Алімпіяду павінна ехаць я. Увогуле, ад нашай краіны на Алімпіядзе ў шорт-трэку буду я і хлопец Максім Сяргееў.

- У Оршы нядаўна адкрылі Лядовы палац. - Усё пачалося чатыры гады таму пасля Алімпіяды ў Ванкуверы. Тады пазначалі кандыдатаў на Гульні-2014. Я трапіла ў іх лік. Было дзіўна, што я ў нацыянальнай камандзе, а лёду няма. Ну вось хоць да Сочы пабудавалі Лядовы палац.

- То бок, яго пабудавалі для вас? - Не зусім. Я - адна з прычын. Мы прасілі пабудаваць хоць бы лёд, а вось як атрымалася. На выхадзе велізарны комплекс.

- Што вас больш за ўсё ўразіла ў новым палацы? - Закупілі вельмі добрую акустычную сістэму. Цяпер можна праводзіць канцэрты. Ёсць два кінатэатры, дзіцячы пакой. Боўлінг. Пакуль там такі ажыятаж, што немагчыма запісацца пагуляць. Яшчэ саўна, басейн і трэнажорная зала з новым абсталяваннем. Класная зала аэробікі. Я б з задавальненнем трэніравалася ў Оршы, калі б былі спарынг - партнёры.

- Які вынік на Алімпіядзе для вас стане прымальным? - Не хачу загадваць. Можа адбыцца ўсё, што заўгодна. Магу выйграць, а магу і дыскваліфікацыю атрымаць. Пакуль пра гэта не думаю. Як бы ні было, трапіць на Алімпіяду - гэта ўжо добра. А так вельмі хачу быць у дзясятцы.

Інтэрв'ю goals.by.