Пра вусцішнае забойства цвікадзёрам у раёне Мясакамбіната наш сайт раней пісаў, як пісаў пра следства і пра прысуд, які вынеслі забойцу. Забойства адбылося больш за год таму — ўвечары 30-га ліпеня. А зараз у распараджэнні газеты “СБ” з’явіліся падрабязнасці таго страшнага забойства, спосабу, якім злачынца спрабаваў замесці сляды, а таксама некаторыя дэталі следства і суда па справе.
У той дзень 23-гадовы Ігар відавочна сумаваў. З раніцы закрыў бальнічны ліст. На працу ў гаспадарку, дзе працаваў механізатар, ехаць пакуль не трэба. Бацька, разам з якім і жыў хлопец у чатырохпакаёвай кватэры, у камандзіроўцы, ён дальнабойнік. Любімая жанчына (дама амаль на 20 гадоў старэйшая) сустрэцца адмовілася: да яе з заробкаў прыехаў сужыцель. А Ігар толькі-толькі ўпрыгожыў кватэру да доўгачаканага прыходу пасіі — прыбраўся, раскідаў па дыване кветкі… Рамантычнае спатканне адмянялася.
Тым не менш доўга сумаваць не прыйшлося. Сябры не далі. Ведаючы, што таварыш зарабляе самагонаварэннем і ў яго ў хаце заўсёды ёсць спіртное, яны па традыцыі заявіліся ў госці. Балазе і нагода была паважлівая: адзін з іх адзначаў свой дзень нараджэння. Піць пачалі дома, потым перайшлі на найбліжэйшую пустку — зладзілі пікнік на прыродзе. Нехта прыходзіў, хтосьці сыходзіў, кампанія штогадзіну выпраўляла старых і сустракала новых сяброў. Самагон, гарэлка, віно… Адным словам, у ход ішло ўсё, што сагравае. Следчым потым доўга давялося высвятляць: хто, калі і на колькі пакідаў павесялелую кампанію. Не аднойчы адлучаўся ў сваю кватэру, размешчаную на першым паверсе шматпавярховага дома, і сам Ігар. У адзін з момантаў вырашылі пакласці тут спаць зусім знясіленага сябра Андрэя. Забягаючы наперад, скажам, што ён, дарэчы, праспіць усю трагедыю. І прачнецца акурат да таго часу, калі злачынец пачне замятаць сляды.
Стомленыя сабутэльнікі паволі разбрыліся, у доме Ігара захацеў часова адпачыць і Сяргей. Прылёг на ложак, побач з ім прымасціўся і гаспадар. Потым абвінавачаны будзе распавядаць:
— Гаварылі ні пра што. А затым раптам ні з таго ні з сяго Сяргей заехаў мне кулаком у твар… Але я не пакрыўдзіўся і зла на яго трымаць не стаў — мы ж абодва п'яныя былі. Выпілі яшчэ па чарцы на кухні, а крыху пазней паспрачаліся, варта будзіць Андрэя ці не. Сяргей настойваў, а я не хацеў перашкаджаць чалавеку адпачываць. Але Сяргей упёрся і накіраваўся ў пакой, дзе спаў госць. Я следам. Па дарозе ён абазваў мяне «чортам». Я таксама не змоўчаў. Узнікла сварка, якая перарасла ў бойку. Ён схапіў цвікадзёр, які ляжаў непадалёк. Замахнуўся на мяне. Што мне заставалася рабіць?! Я вырваў зброю з рук і ўдарыў першым. Раз, другі, трэці… Сяргей стаў асядаць… Разумею: вінаваты, але гэта было самаабаронай. Думаю, вы мне не паверыце, але я на гэтым настойваю.
Вядома ж, падсуднаму не паверылі. Старшы пракурор аддзела пракуратуры Віцебскай вобласці Ганна Тылец, якая і падтрымлівала дзяржаўнае абвінавачанне ў ходзе судовага пасяджэння, сцвярджае, што факты кажуць зусім пра іншае:
— Нават калі падзеі адбываліся так, як іх апісвае злачынец, то ўжо пасля таго, як цвікадзёр апынуўся ў яго руках, супернік не ўяўляў для яго ніякай небяспекі. Тым больш што пазней экспертыза пакажа: у крыві забітага было 3,5 праміле алкаголю. Гэта цяжкая ступень ап'янення. Наўрад ці ён мог аказваць сур'ёзны супраціў. Але і пасля таго, як ахвяра звалілася на падлогу, абвінавачаны працягваў наносіць удары…
Па заключэнні экспертаў, Ігар выкарыстаў цвікадзёр не менш за 14 разоў. Каля дзесяці ўдараў прыйшлося па галаве, астатнія — па руках і нагах. У выніку крывёй быў забрызганы ўвесь дыван, сцены і нават столь. Пераканаўшыся ў тым, што Сяргей мёртвы, Ігар вымыўся сам, старанна памыў цвікадзёр. І пайшоў з дому. Выклікаў таксі і паехаў да каханай. Папярэдне патэлефанаваў ёй з тэлефона, які ўзяў у Андрэя. Дама выйшла на вуліцу, залётнік паведаміў — я, маўляў, пакончыў з адным. Зразумець, забіў ці пабіў, было складана. Палюбоўніца прыняла яго словы за п'яную браваду, пад'ехала з ім да дома, дзе ўсё і адбылося, але ў кватэру заходзіць наадрэз адмовілася.
Што рабіць? Рашэнне прыйшло хутка. Ігар папрасіў вадзіцеля таксі пад'ехаць бліжэй да дзвярэй пад'езда — трэба, маўляў, завезці ў вёску дыван. Памыць. Назваў пасёлак, дзе на самай справе жыла яго бабуля. Спытаў: ці змесціцца дыван у багажніку? Таксіст з гатоўнасцю адкрыў багажнік: цягні, маўляў, а там паглядзім. Хлопец пайшоў у кватэру, акно было прыадчынена, і кіроўца пачуў частку размовы. Аказваецца, на той момант ужо прачнуўся Андрэй, госць прыйшоў у жах ад убачанай карціны. А Ігар, які загадзя ўзламаў замкнёныя дзверы пакоя, дзе жыў бацька, выцягнуў адтуль дыван і загарнуў у яго цела забітага, цяпер прасіў дапамагчы выцягнуць цяжкі груз на двор. Перапалоханы сведка наадрэз адмовіўся. Западозрыўшы няладнае, кіроўца таксі таксама ўпадабаў за лепшае рэціравацца, нават не запатрабаваўшы ад падазронага кліента разліку. У выніку дыван са скрываўленым целам Сяргея застаўся ляжаць у тамбуры.
Што рабіць? Ад безвыходнасці забойца сам патэлефанаваў у міліцыю і наплёў небыліцы пра рабаванне і забойства ад рук невядомых разбойнікаў свайго сябра. Адначасова ў РАУС патэлефанавалі яшчэ некалькі людзей — суседзі, якія ўбачылі падазроны скруток з абрысамі чалавечага цела ў тамбуры, а таксама сябры — ім пра забойства Сяргея па тэлефоне паспеў распавесці Андрэй.
Сваёй версіі аб налёце рабаўнікоў Ігар трымаўся нядоўга. Ужо праз некалькі гадзін, праведзеных у аддзяленні міліцыі, ён прызнаўся ў злачынстве. Праўда, да апошняга настойваў, што быў вымушаны такім дзіўным чынам абараняцца.
За забойства з асаблівай жорсткасцю хлопца прысудзілі да 15 гадоў пазбаўлення волі з адбываннем пакарання ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму. Прысуд уступіў у законную сілу. Асуджаны не стаў аспрэчваць рашэнне суддзяў. А ў апошнім слове быў вельмі кароткі: сам, маўляў, вінаваты, прыношу прабачэнні і прашу прабачэння, а больш няма чаго сказаць.
Яго дама сэрца прысутнічала амаль на ўсіх пасяджэннях суда, яна перакідалася з падсудным поглядамі і ўсмешкамі, падтрымліваючы яго маральна. І толькі 70-гадовую бабулю Ігара было шчыра шкада — яна, як і многія іншыя, лічыла і да гэтага часу лічыць яго добрым чалавекам, клапатлівым унукам і ўважлівым дзядзькам для маленькіх пляменнікаў. Што за нячысцік усяліўся ў хлопца, які ніколі не трапляў у поле зроку міліцыі? Адказ шукайце ў зялёнага змея...
