Адмірал Вітко прызначаны на пасаду начальніка Галоўнага штаба ВМФ. Ён нарадзіўся ў Віцебску ў 1961 годзе, а яго дзяцінства прайшло ў Оршы. Будучы адмірал скончыў Чарнаморскае вышэйшае ваенна-марское вучылішча ім.Нахімава ў Севастопалі, з 1984 па 1996 год прайшоў шлях ад памочніка камандзіра баявой часткі ракетнага катэра да камандзіра дывізіёна на Ціхім акіяне. Пасля працяглага перыяду службы на розных штабных і камандных пасадах на ТОФе быў пераведзены на Паўночны флот, дзе даслужыўся да намесніка камандуючага. У 2006-м Вітко абараніў кандыдацкую дысертацыю па стратэгіі і тактыцы сучаснага марскога бою. Гэта дапамагло аршанцу ў будучыні ўдзельнічаць у акупацыі часткі тэрыторыі незалежнай Украіны.
У 2014 годзе на пасадзе камандуючага Чарнаморскім флотам Вітко атрымаў званне адмірала і ўзнагароджаны расейскім ордэнам «За заслуги перед Отечеством» III ступені. Таксама ён удзельнічаў у арганізацыі працы «Сірыйскага экспрэса», які забяспечваў групоўку расейскіх войскаў у Сірыі. Ва Украіне супраць яго заведзеная крымінальная справа за ўдзел у акупацыі Крыма. Будучы камандуючым Чарнаморскага флоту РФ, Вітко раздаваў загады расейскім ваенным, а украінскім ставіў ультыматумы, патрабаваў здацца.
Напрыклад, вядомая і цікавая сітуацыя. Экіпаж карвета ВМС Украіны «Тернопіль» адмовіўся здавацца расейскім ваенным згодна ўльтыматуму, асабіста пастаўленаму тады яшчэ віцэ-адміралам Вітко. Камандзір карвета капітан 3 рангу Максім Емяльяненка яму адказаў «Рускія не здаюцца!». Здзіўлены расейскі марак спытаў, ці з'яўляецца Емяльяненка рускім. Украінскі камандзір пацвердзіў, што хоць у яго і тыповае ўкраінскае прозвішча, па нацыянальнасці ён рускі. Зрэшты, як і частка экіпажа ўкраінскага карабля. Аднак, паколькі ён даваў прысягу на вернасць народу Украіны, то змяняць ёй, як і яго падначаленыя, ён не мае намеру. Пасля словаў Емяльяненкі агаломшаны Вітко кінуў сваім падначаленым "Вучыцеся, як трэба служыць з гонарам і сумленнем".
