Міхась Лынькоў нарадзіўся 30 лістапада 1899 году ў вёсцы Зазыбы 2, якая цяпер уваходзіць у Лёзненскі раён. Такім чынам, сёлета яму 125 гадоў. Варта нагадаць асноўныя вехі творчасці і кар’еры Лынькова.
Сын чыгуначніка скончыў Старасельскае народнае вучылішча, у 1917 годзе — Рагачоўскую настаўніцкую семінарыю. Удзельнічаў у савецка-польскай вайне. Быў арганізатарам і кіраўніком бабруйскага філіяла «Маладняка». Працаваў у Дзяржаўным выдавецтве БССР (1930–1932 гг.), сакратаром аргкамітэта (1932–1934 гг.), галоўным рэдактарам часопіса «Полымя рэвалюцыі» (1933–1941 гг.), старшынёй праўлення Саюза пісьменнікаў БССР (1938–1948 гг.). Удзельнік паходу Чырвонай Арміі ў Заходнюю Беларусь (1939), а ў час ІІ усясветнай вайны рэдагаваў франтавую газету «За Савецкую Беларусь». У час вайны перажыў трагедыю — ягоную жонку-габрэйку з іхным сынам расстралялі нацысты.
У 1943–1946 гг. і 1949–1952 гг. — дырэктар Інстытута літаратуры, мовы і мастацтва АН БССР. Стаў акадэмікам.
Жыццё і творчасць Міхася Лынькова ўспомнілі напярэдадні ў Крынкаўскай сярэдняй школе на Лёзненшчыне. Пачаліся яны з літаратурна-музычнай кампазіцыі «Чалавек шчодрай душы і таленту», якая праходзіла ў святочна аформленай актавай залі школы. У мерапрыемстве прынялі ўдзел прадстаўнікі народнай студыі літаратурнай творчасці «Пад абажурам», якія прачыталі свае творы і творы, напісаныя да юбілея, піша «Сцяг перамогі».
Чытала свае вершы паэтка Алена Гінько, якая прыехала на свята з Віцебску. Прыехалі на Лёзненшчыну ў гэты дзень таксама Рыгор Фядзькоў, прафесар кафедры выяўленчага мастацтва Віцебскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя П. М. Машэрава і Леанард Мяржвінскі, дацэнт кафедры фундаментальнай і прыкладной біялогіі дадзенага ВНУ.
