Аршанец Вячаслаў Салдаценка стаў адным з адкрыццяў чэмпіянату Еўропы. Разам з ім добрай гульнёй адзначыўся яго аднаклубнік па менскім СКА таксама аршанец Аляксей Хадкевіч, які закінуў цэлых 9 галоў знакамітай зборнай Францыі. Вячаслаў Салдаценка пасля чэмпіянату Еўропы даў інтэрв’ю СБ, тэкст матэрыялу мы прыводзім ніжэй.
Напярэдадні чэмпіянату Еўропы па гандболе многія называлі брамавую лінію ў нашай камандзе самай тонкай. Аднак на справе яна не парвалася і, больш за тое, апынулася сталёвым канатам. Малады брамнік мінскага СКА Вячаслаў Салдаценка стаў другім галкіперам Еўра па ліку сэйваў (79 адбітых удараў!) і адсотку парыраваных пенальці (37%). Адбіўшы 34 % кідкоў, напрацаваў адзін з лепшых паказчыкаў агульнай надзейнасці - вышэй, чым, напрыклад, у такіх вопытных майстроў, як Славамір Шмаль, Роланд Міклер, Дарка Станіч, Радэ Міятавіч ... Ды і наогул правёў чэмпіянат так, быццам і не з'яўляўся дэбютантам на дарослым топ-узроўні. Не пагутарыць па гарачых слядах Еўра было б няправільна.
- Галоўныя ўражанні, якія пакінуў чэмпіянат Еўропы, - гэта пераможныя матчы. А калі казаць пра тое, што адбывалася па-за пляцоўкай, то больш за ўсё, вядома, запомнілася паездка ў былы лагер смерці Асвенцым. Ад тых лічбаў, якія мы даведваліся ў часе экскурсіі, рабілася не па сабе.
- Сяргей Рутэнка сказаў, што выступ на чэмпіянаце Еўропы можна лічыць паспяховым. А якое ваша рэзюмэ?
- Вельмі добра, што перамаглі ісландцаў і македонцаў. У прынцыпе, я задаволены. Але думаю, што маглі і яшчэ балы зачапіць. Пры ўдалым для нас збегу абставінаў цалкам рэальна было выйграць у нарвежцаў і, магчыма, палякаў. Дзесьці адвярнулася ўдача, не хапіла асноўных гандбалістаў, якія зведалі праблемы са здароўем.
- Перад Еўра вакол зборнай не адчувалася такога ажыятажу, як напярэдадні чэмпіянату свету-2015.
- Я ў Катар не ездзіў - адпаведна, мяне туды ніхто і не праводзіў. Не магу параўноўваць. Гуляць, калі на цябе ніхто не цісне, прасцей. Але калі ў Польшчы і паўплываў гэты фактар, то толькі на маладых. Вопытныя гандбалісты ўмеюць гуляць пры любой ступені ціску.
- Для вас гэты чэмпіянат Еўропы быў дэбютным топ-турнірам на дарослым узроўні, але выглядалі вы так упэўнена і спакойна, быццам за плячыма ўжо шмат падобных.
- Перад гульнямі ў мяне, вядома, прысутнічала хваляванне. Але калі выходзіў на пляцоўку, яно знікала. Падчас матчаў нервовасці не было. І мне, і іншым маладым хлопцам ў нашым складзе дапамаглі добрая клубная практыка і досвед выступаў у фінальных стадыях чэмпіянатаў свету і Еўропы па малодшых ўзростах.
- Хакейны брамнік Андрэй Мезін, калі ён яшчэ выступаў, перад матчамі не размаўляў і стараўся не глядзець нікому ў вочы. А вы як настройваецеся?
- Я не забабонны. Прыкметаў няма. Перад гульнямі маю зносіны, у прынцыпе, як звычайна. Адзіны «рытуал» - стараюся нічога не рабіць. Прыбрацца ці схадзіць у краму - усё гэта пасля матчаў.
- Сярод усіх галкіпераў, якія гулялі на чэмпіянаце Еўропы, у вас быў адзін з лепшых адсоткаў надзейнасці.
- Выходзіў на кожную гульню з думкамі пра перамогу. Пра асабістую статыстыку не задумваўся. Прыемна. Але я не стаў бы канцэнтраваць на гэтым увагу.
- Той факт, што ў вас так шмат сэйваў, плюс вам, але адначасова гэта, напэўна, і камень у агарод нашай абароны, якая дазваляла супернікам разгуляцца?
- Не зусім. У мяне проста было шмат часу на пляцоўцы. А некаторыя брамнікі з іншых каманд гулялі менш. Скажам, у зборнай Харватыі час паміж галкіперамі дзяліўся прыкладна пароўну.
- Ці ёсць у вас сярод калегаў па амплуа прыклады для пераймання?
- Куміраў няма. Але наогул у свеце шмат класных брамнікаў, у якіх можна нешта цікавае падгледзець і затым выкарыстаць у сваёй гульні. Цьеры Амее, Арпад Штэрбік, Ніклас Ландын.
- У Польшчы прайшло лёсаванне раўнду плэй-оф чэмпіянату свету, якое вызначыла нам у супернікі Латвію. Як вам такое рашэнне лёсу?
- Крыху пашанцавала. Але ніякай заспакоенасці, вядома, няма. Перад чэмпіянатам Еўропы мы выйгралі ў спарынгу ў Латвіі ўсяго два мячы. У іх ёсць гандбаліст, які выступае ў Берасці за БГК Дайніс Крыштапанс, некалькі іншых моцных гандбалістаў. Лёгка адабрацца ў фінальную стадыю чэмпіянату свету ня выйдзе. Тым не менш мы, вядома, спадзяемся прабіцца.
- Вам, напэўна, сумна пасля Еўра пераключацца на чэмпіянат Беларусі?
- Мы не так доўга былі ў Польшчы, каб прывыкнуць да таго ўзроўню суперніцтва і ажыятажу. Часу для акліматызацыі ў чэмпіянаце краіны не трэба. Хочацца даць бой БГК імя Мяшкова ў барацьбе за золата. Да таго ж СКА па-ранейшаму ў справе ў Кубку ЕГФ, дзе на нас хутка чакаюць гульні групавой стадыі. Калі па напале яны і будуць саступаць матчам Еўра, то няшмат. Узровень высокі. Тым не менш хачу верыць, што мы набяром дастатковую колькасць ачкоў для таго, каб выйсці з групы.
- Цяпер у СКА ёсць група Кубка ЕГФ, але, дапусцім, у мінулым сезоне гэтага не было. У чэмпіянаце жа Беларусі, пры ўсёй павазе да яго, можна прагрэсаваць толькі да пэўнага ўзроўню. Разглядаеце нейкія замежныя варыянты?
- Кожнаму прафесійнаму спартоўцу хочацца расці. Было б выдатна з часам патрапіць у больш моцны чэмпіянат. Але гэта аддаленая перспектыва. Цяпер ніякіх канкрэтных прапаноў з-за мяжы няма, і ў мяне дзеючы кантракт са СКА да лета 2017-га. Хутчэй за ўсё, адпрацую яго ў поўным аб'ёме.
- Вы пачыналі адразу з гандбола або прыйшлі ў гэты від транзітам праз іншыя віды спорту?
- Адразу з гандбола. Калі мне было гадоў сем, мама прывяла мяне ў групу да Васіля Уладзіміравіча Фаменкі, які працаваў тады ў роднай Оршы. Зала, у якой трэніраваліся, была, вядома, невялікай, але акуратнай, светлай, цёплай. Два трэнеры займаліся з хлопчыкамі, два - з дзяўчынкамі.
- Чаму вы сталі брамнікам?
- Калісьці палявым таксама гуляў. Але доўжылася гэта максімум год пасля таго, як залічылі ў спартыўную школу. Ленаваўся бегаць і да таго ж на варотах атрымлівалася лепш.
- А як апынуліся ў Менску?
- У нас у Оршы падабралася добрая каманда. Нядрэнна выступалі на дзіцяча-юнацкіх спаборніцтвах у вобласці і краіне. Мяне і Аляксея Хадкевіча заўважылі - запрасілі ў сувораўскую вучэльню. Калі мы яшчэ вучыліся ў вучылішча, у нас ужо былі пагадненні са СКА - гулялі за дубль. Ну а ў хуткім часе пасля выпуску апынуліся і ў галоўнай камандзе. Жывем, дарэчы, з Лёшам таксама разам. СКА арандуе кватэру.
