На сустрэчы Юрась Губарэвіч больш гаварыў пра знешнюю палітыку. Гэта ён патлумачыў тым, што, насамрэч, тое што адбываецца ўнутры краіны больш залежыць ад знешніх гульцоў чым ад унутраных.
Напрыклад, тая палітычная і культурніцкая лібералізацыя, якая сёння назіраецца ў краіне - гэта вынік вайны ва Ўкраіне. Лукашэнка на прыкладзе Ўкраіны зразумеў, што Расія не надзейны партнёр (яшчэ і з пастаяннымі гандлёвымі войнамі) і таму пачаў зноў гуляцца з Захадам. Для таго каб пайшоў дыялог, улады і выпусцілі палітвязняў, дазволілі шэраг мерапрыемстваў, у тым ліку, святкаванне Дня Волі. Дарэчы і тое, што перад 25 сакавіка былі затрыманні і арышты палітычных актывістаў, якіх у той жа дзень паадпускалі, звязана з тым, што на наступны дзень (26 сакавіка) у міністра замежных спраў павінна была адбыцца важная сустрэча ў Лондане. А затрыманні - гэта толькі сігнал сілавікам, што хаця і ёсць лібералізацыя, але ўлада працягвае ўсё кантраляваць.
Было пытанне і пра нядаўні візіт Губарэвіча (у складзе права-цэнтрысцкай кааліцыі) ў ЗША. У Юрыя спыталі наколькі сёння амераканскіх палітыкаў цікавая Беларусь. Губарэвіч адказаў, што, нават, Расія сёння для ЗША не надта цікавая, хаця прапаганда Расійская і гаворыць, што "кожны амераканец толькі і думае як нагадзіць у расійскім пад'ездзе". Насамрэч пытанне Расіі ў іерархіі знешнепалітычных інтарэсаў стаіць не больш чым на 10-м месцы. На першых пазіцыях: Мексіка, Сірыя, Паўночная Карэя і г.д. Беларусь жа амераканскіх палітыкаў цікавіць толькі ў кантэксце канфлікта ва Ўкраіне, як адна з краінаў-суседак Украіны.
Пра ўнутраную палітыку пытанняў было меньш. Губарэвіч агучыў ідэю праймерыз для вызначэння адзінага кандыдата ад дэмакратаў на прэзідэнцкія выбары. У адказ на пытанне пра новы дэкрэт аб дармаедстве, палітык адкзаў, што не верыць ў гэты дэкрэт. Не верыць, што ён будзе выконвацца. Ён быў прыняты для таго, каб паказаць, што ўлада не адступіла і не запрацуе напоўніцу да тае пары пакуль будуць пратэстныя настроі.
